در دنیای ارزهای دیجیتال با شمار زیادی از انواع آنها مواجه هستیم که هر یک دارای ویژگی های متفاوتی هستند و افراد با توجه به ویژگی هایی که دارند و همچنین نیاز خود به معامله، اقدام به انتخاب و خرید و فروش آنها می نمایند. حال در این میان شاید با اصطلاح استخراج ارز دیجیتال مواجه شده باشید که به فرايند ماینینگ معروف است. با توجه به این موضوع و در این مقاله می خواهیم به بررسی دو موضوع کوین های قابل استخراج و غیر قابل استخراج و توضیح و معرفی آنها بپردازیم.
به طور کلی، ارزهای های قابل استخراج، کوین هایی هستند که از طریق فرآیندی موسوم به ماینینگ، به دست می آیند و این کوین ها ایجاد شده و به ماینرها به عنوان پاداش ایجاد بلوک در بلاک چین اعطا می شوند و کوین های غیر قابل استخراج نیز همانطور که از نام آن مشخص است، دسته از رمزارزها هستند که قابل استخراج نیستند. بدین معنا که کاربران نمی توانند با استفاده از قابلیت کامپیوتر یا موبایل شخصی خود، این نوع از رمز ارزها را استخراج یا ایجاد کنند. بنابراین کوین غیر قابل استخراج در واقع تنها به عنوان یک ارز دیجیتال در حال گردش است و کاربران فقط می توانند با خرید از صرافی یا از طریق سایر کانال های خرید موجود، این کوین ها را به دست آورند.
استخراج ارزهای دیجیتال قابل استخراج چگونه ایجاد می شود؟
استخراج فرآیندی است که در آن فرد یا گروهی از ماینرها از کامپیوترهای قدرتمندی استفاده می کنند و برای حل مسائل ریاضی پیچیده با یکدیگر به رقابت می پردازند و بیت کوین یکی از این رمز ارزها محسوب می شود. این معمای محاسباتی ریاضی، یک الگوریتم موسوم به الگوریتم اثبات کار است که ماینرها برای حفظ امنیت و عدم تمرکز شبکه بلاک چین باید آن را حل کنند. این اثبات کار یک رمزگذاری امنیتی است که دو هدف را در شبکه رمز ارز دنبال می کند.
ایجاد کوین های جدید در گردش که ماینر به ازای اعتبارسنجی موفقیت آمیز هر بلوک از تراکنش های جدید دریافت می کند. از آنجا که رایانه های بسیار زیادی درگیر فرایند استخراج هستند، شبکه غیر متمرکز تر می شود و حمله به آن بسیار مشکل می شود. کلیه کاربران کوینهای قابل استخراج، مدل اثبات کار و بیت کوین پیشگام در این صنعت هستند. نزدیک به ۱۰۰۰ الگوریتم مختلف اثبات کار یا همان کوینهای قابل استخراج در فضای رمزارز وجود دارد.
برخی از نمونه های محبوب کوین های قابل استخراج شامل، بیت کوین، اتریوم، بیت کوین کش، لایت کوین، مونرو، دش، اتریوم کلاسیک، زد کش، داج کوین و ریون کوین است.
و برخی از نمونه های محبوب کوین های غیر قابل استخراج شامل، ریپل، EOS، استلار، تزوس، NEO، NEM، آنتولوژی، ویچین، ویوز، QTUM، LISK و NANO می باشد و باید گفت که آن ها در واقع توکن نیستند، بلکه کوین هایی هستند که قابل استخراج نیستند.
ارزهای دیجیتال غیر قابل استخراج چگونه ایجاد می شوند؟
به طور کلی می توان گفت که ارزهای دیجیتال غیر قابل استخراج که در بالا معرفی شدند، به دو دسته تقسیم بندی می شوند، کوین هایی که به طور کامل در دسترس عموم قرار گرفته و عرضه آنها دیگر نمی تواند افزایش پیدا کند و دسته دیگر، کوین هایی هستند که مقدار آن ها اگرچه می تواند افزایش پیدا کند، ولی نه از طریق استخراج بلکه از طریق راه هایی مثل سهام کیف پول یا در اصلاح بازار مالی، ولت استیکینگ می باشد، در ادامه به بررسی این موارد می پردازیم.
کوین هایی که عرضه آن ها به حداکثر رسیده است و دیگر ایجاد نمی شوند: این موارد کوین هایی هستند که یک توسعه دهنده قبل از آغاز پروژه، همه کوین ها را استخراج می کند و سپس آن ها را برای عموم کاربران توزیع می کند. کلیه کوین ها از پیش استخراج شده هستند.
کوین های غیر قابل استخراج که هنوز تعداد کل آنها به طور کامل منتشر نشده است: این موارد کوین هایی هستند که از مدلی مثل مدل اثبات سهام استفاده می کنند که در آن کوین های جدید فقط با استفاده از سهام کیف پول یا مستر نود ها تولید می شوند.
در مدل اثبات سهام هیچ رایانه ای با قدرت پردازش بالا در کار نیست. درعوض، کاربران ملزم به خرید و نگه داشتن کوین ها در کیف پول خود هستند. در چنین مدلی ماینرها تراکنش را تائید نمی کنند. درعوض، کاربرانی که کوین ها را در کیف پول خود نگهداری می کنند، درگیر روند تایید تراکنش ها هستند.
در نظر داشته باشید که هر اندازه، تعداد کوین بیشتری داشته باشید و مدت بیشتری آنها را در کیف پول خود نگه دارید، احتمال اینکه بتوانید یک بلوک از تراکنش ها را تایید کنید بیشتر خواهید بود. برای تایید موفقیت آمیز تراکنش ها، کاربران پاداش خود را در قالب کوین های تازه تولیدشده، دریافت می کنند. همچنین توصیه می شود که توجه داشته باشید، همه کوین های غیر قابل استخراج از شرایط اثبات سهام استفاده نمی کنند و همه این کوین ها به سهامداران پاداش نمی دهند.
مزایا و معایب ارزهای دیجیتال قابل استخراج و ارزهای دیجیتال غیر قابل استخراج
هر یک از کوین های قابل استخراج و غیرقابل استخراج، دارای مزایا و معایب خاص خود هستند که در ادامه به توضیح آنها خواهیم پرداخت.
مزایا و معایب کوین های قابل استخراج
مزایا:
کوین هایی که مبتنی بر الگوریتم اثبات کار هستند ایمن تر محسوب می شوند. همچنین این الگوریتم راه بهتری برای توزیع کوین ها فراهم می کند البته به این شرط که ساختار پاداش بلاک آن کوین مناسب باشد و از قبل ماین نشده باشد.
معایب:
یکی از عیب های ارزهای دیجیتال قابل ماین این است که ایمن سازی شبکه انرژی زیادی مصرف می کند و نیاز به تجهیزات ماینینگ تخصصی دارد.
مزایا و معایب کوین های غیرقابل استخراج
مزایا:
کوینهای غیرقابل ماین از نظر مصرف انرژی مقرون به صرفه تر هستند چون نیازی به صرف انرژی زیاد برای ایمن کردن شبکه ندارند. در نتیجه هزینه اعتبار سنجی تراکنش ها در مقایسه با کوین های اثبات کاری کمتر است.
معایب:
برخی از کوین های غیرقابل ماین از قبل ماین شده اند. همچنین توزیع اولیه این کوین‌ها معمولاً به خوبی صورت نمی‌گیرد و این امر منجر به متمرکز شدن آنها می شود.